ESQUERDA UNIDA É O VOTO ÚTIL PARA POLÍTICAS DE ESQUERDA

Todos os votos de Esquerda Unida contan para acadar o 5% que permita a creación de grupo parlamentario.

Non deixedes de visualizar o video que se enlaza a continuación. Neste video demóstrase que o chamamento do PSOE ao "voto útil" en lugar de impedir o paso ao PP beneficiao en detrimento de Esquerda Unida.

http://es.youtube.com/watch?v=IAqk8w0KuuA

NECESARIA REFORMA DO SISTEMA ELECTORAL

Non existen sistemas electorais asépticos nin neutrais, e o sistema electoral español no é unha excepción. Foi elaborado no seu día para frear o ascenso electoral do PCE (Herrero de Miñón recoñeceu publicamente en xuño do ano pasado que se diseñou unha Lei electoral para prexudicar ao PCE) e aínda segue producindo o efecto para o que foi concebido. De feito, Esquerda Unida é a forza política máis prexudicada. Con este sistema, Izquierda Unida é a terceira forza estatal en votos con máis de 1.300.000 votos nas pasadas Eleccións Xerais de 2004, pero a sexta en número de escanos no Congreso.

A desproporcionalidade do sistema electoral é ben perceptible tendo en conta que os mellores resultados electorais de EU, acadados nas eleccións xerais de 1996, supuxeron 21 deputados malia ter conseguido o 10,54% (2.639.774 votos) que nun sistema proporcional resultarían 37 deputados. A correlación entre votos e escanos queda gravemente distorsionada, danando gravemente o principio de igualdade de voto que debe primar en calquera sistema electoral.

Adeais, o actual sistema electoral, desenvolto na Lei Orgánica 5/1985, de 19 de xuño, do Réxime Electoral Xeral, orixina un gran número de votos perdidos, tendo un índice de proporcionalidade moi baixo e sobrerrepresentando ás provincias con menor número de poboación sobre o resto.

O sistema electoral debe propiciar unha composición política do Congreso dos Deputados que respecte a proporcionalidade dos votos. Tres son os cambios básicos que debera recoller a nova Lei Electoral:

1. Aumentar a 400 do número total de escanos. O art. 68.1 da CE permite ampliar a un total de 400 os escanos do Congreso. Isto, podería facilitar a igualación do valor de cada voto en relación coa conquista dun escano se combínase cunha distinta fórmula electoral. Así mesmo, hai que entender que a poboación nestes últimos anos foi en aumento e, desta forma, a representación será máis proporcional á poboación actual.

2. Que a comunidade autónoma sustitúa á provincia como circunscrición electoral.

3. Limitar o número fixo de deputados por provincia. Tendo como circunscrición electoral a provincia, actualmente a Lei Electoral fixa en dous o mínimo de escanos para cada unha delas. IU propón reducir esa cota mínima a 1 escano por provincia, pasando o resto a distribuírse en función da poboación. Así substitúese o ‘peso das hectáreas polo das persoas'.

MITIN EN LUGO

Hoxe celebramos o mitin en Lugo. Interveu en primeiro lugar a compañeira Paula Ínsua, que explicou as necesidades e propostas fundamentais da Mariña lucense. Continuou Carlos Portomeñe cunha intervención centrada no concello de Lugo e na necesidade de reforma do sistema electoral. A coordinadora nacional, Yolanda Díaz, incidiu nas propostas políticas de EU para Galicia, a política continuista do bipartito galego e a necesidade da presencia da nosa forza alternativa da esquerda no Congreso. Eu fixen un repaso das carencias fundamentais da provincia de Lugo e das propostas programáticas para atallalas, poñendo énfase na necesidade de avanzar na construcción dun estado federal republicano e laico.
Mañá instalaremos a carpa electoral e repartiremos programas na praza de Abastos pola mañán e na praza Maior pola tarde.

CONTRA A VIOLENCIA DE XÉNERO
Isabel Sánchez

Nun so día da pasada semán morreron asasinadas catro mulleres. Semella que estas catro mortes e as cerca de oitenta que asasinaron o ano pasado non son o suficientemente importantes, non son un problema de Estado para que se trate coa seriedade que se merece. Quizais por esta razón, porque estamos diante dun problema tan importante non fun quen de escribir ata hoxe sobre el. Non se pode ser políticamente correcta pero tampouco quixen parecer electoralista (por principios ideolóxicos isto está fóra do meu pensamento, pero acabamos por non facer cousas pensando o que van pensar os demáis…). A pesares de todo isto, paréceme de tal frivolidade o xeito co que se fala disto que é a miña obriga desgranar certas cuestións.
Despois de catro anos de goberno socialista e de grandes promesas no campo da igualdade de xénero, a realidade é ben distinta á que se prometeu.
Neste período o goberno estivo marcado por grandes titulares e dúas leis bandeira que escenificaron unha tintura violeta das políticas institucionais. Pola contra, estamos a ver a cada paso como isto non supuxo cambio estructural algún, pero o prezo é demasiado duro, xa que por una banda se trata de vidas e pola outra das esperanzas de moitas mulleres de vivir en un mundo de iguais.
Aprobáronse dúas grandes leis: a de igualdade e contra a violencia, e sen dúbida significan un avance nas políticas institucionais. Pero foi máis por aparencia, pola influencia que isto poidera transmitir ao conxunto da sociedade, pola influencia da prioridade política que poidera calar no conxunto dos diversos colectivos sociais, que polos avances ou medidas que realmente se puxeron en marcha. Ademáis é importante resaltar a ausencia de protagonismo e participación que o goberno actual posibilitou ao Movemento de mulleres. Boa mostra diso é a elaboración destas dúas leis, que se realizou de costas ás organizacións de mulleres, verdadeiras coñecedoras e protagonistas esenciais de calquera política que pretenda ser eficaz.

A Lei contra a violencia, a chamada lei integral
Nós apostabamos, en coincidencia coas organizacións de mulleres, por unha lei onde se incluísen medidas políticas que abordasen todos os aspectos estructurais de discriminación e de violencia que aínda seguen sufrindo as mulleres, para conseguir unha sociedade con valores de equidade e igualdade, onde a violencia non teña cabida. Unha lei que abordase todo tipo de violencia de xénero dun xeito realmente integral. Esta lei, en cambio, centrouse basicamente na violencia chamada doméstica e na súa penalización. Isto demostrou desgraciadamente que non foi eficaz, aínda que agora se empeñen en centrar que o fracaso da lei se debe a súa aplicación (da que tamén é responsable en gran medida o goberno). O seu fracaso débese a que non recolle medidas transversais contra a violencia de xénero.
Cando nos atopamos cun problema estructural debemos buscar a súa solución indo a raíz dese problema. Se falamos de violencia de xénero estamos a falar de que debemos cambiar o sistema patriarcal, porque este sistema é o que provoca as desigualdades, trasmitindo a longo dos anos uns roles, uns valores que foron e siguen mantendo esa desigualdade na nosa sociedade. A educación debe de ser un dos piares se se quere facer algo máis que una declaración de intencións.

A Lei de igualdade

A chamada Lei de igualdade non tivo maior transcendencia na súa aplicación. Só un apartado da mesma é o que se exportou como transcendente: "a paridade". O que o PSOE chama paridade non é o que reivindican as mulleres. Perdéuse unha grande oportunidade de plasmar a súa promesa de investidura de "facilitar o acceso ás mulleres ó poder", xa que o traballo ímprobo de representación paritaria que as mulleres estaban realizando, plasmouse legalmente na súa mínima expresión, e os resultados das eleccións municipais demostran que a porcentaxe de mulleres, aínda que subiu en relación con 2003, quédase por debaixo da mínima establecida do 40% (segundo datos da FEMP sitúase entorno ao 36%).
O resto da lei, centra a igualdade case en exclusiva no ámbito laboral e, dentro deste, na conciliación e a maternidade, esquecendo o resto dos ámbitos.
Á marxe destes dúas leis, outra das súas grandes promesas de investidura do actual goberno, foi a erradicación da desigualdade das mulleres, o fomento do emprego establecer e a accesibilidade ao mesmo. Podemos afirmar no día de hoxe, polos datos que nos achegan organismos europeos e comprobando as estatísticas, que a taxa de desemprego feminino é unha das maiores de Europa, que a desigualdade salarial entre homes e mulleres en traballos iguais, segue sendo unha realidade, que a discriminación por razón de sexo ou polo estado civil das mulleres segue sendo un condicionamento para o acceso ao emprego e que os traballos máis precarios, son os que destinan as empresas para as mulleres.
Outro dos seus piares da igualdade, a conciliación entre a vida laboral e familiar, de momento é unha expectativa. Os homes seguen sen compartir equitativamente as cargas familiares e as tarefas domésticas. Porque para que isto ocorra, non é só necesario leis que o regulen, senón tamén, e moito máis importante, crear unha conciencia social de igualdade que transforme a cultura patriarcal e sexista que aínda existe.
Mais a avaliación das políticas do goberno ben se podería resumir nun titular: "Promesas SEN orzamento". Moitas promesas pero nula plasmación orzamentaria, seguimos sendo o 0,1% dos presupostos Xerais do Estado.
Hai que tomar una serie de medidas destinadas a unha transformación real da nosa sociedade, onde as mulleres sexamos cidadás con todos os dereitos. Porque senón atopámonos que a pesares da aprobación e posta en marcha da Lei de Igualdade e a Lei integral contra a Violencia, a sociedade e as diferentes institucións seguen a tolerar que unha muller gañe ata un 40% menos polo mesmo traballo e coa mesma cualificación ( en Galicia ata 30% menos); que sexa despedida por razón de sexo; que sexa explotada sexualmente ou utilizada como obxecto nos medios publicitarios e de comunicación;...,un sistema que segue a segregar os traballos por razón de sexo e trasmitindo a través da educación valores, esteriotipos e roles que manteñen a visión das mulleres como cidadás de segunda ou terceira categoría.

Estación de Lugo

PROPOSTAS DE ESQUERDA UNIDA SOBRE O TREN

O ferrocarril é o medio de transporte motorizado máis sustentable. Se comparamos o tren co automóbil e o camión, o tren consume menos enerxía, xenera menos gases de efecto invernadeiro, produce menos ruido, ocupa menos solo e ofrece máis seguridade que a estrada a igual número de viaxeiros ou de mercadorías e a igual percorrido. Un dato: unha doble vía de ferrocarril ten a mesma capacidade de transporte que 16 carrís de autoestrada, e un tren de mercadorías de 450 metros transporta o equivalente a 20 camións de grande tonelaxe.

Destes datos, evidenciase que para reducir o consumo enerxético é imprescindible reducir o transporte por estrada (e por avión) e incrementar o transporte ferroviario.

Esquerda Unida-IU aposta polo transporte por ferrocarril, pero non por calquera tipo de transporte ferroviario. Actualmente debemos distinguir entre dous modelos de transporte ferroviario a "alta velocidade" e a "velocidade alta". O modelo de alta velocidade debe ser rexeitado porque é un modelo insustentable, elitista e non dá o servizo social que precisa Galicia.

Os trens de alta velocidade realizan un consumo enerxético desproporcionado e insoportable. O tren AVE que circula entre Madrid e Sevilla a unha velocidad máxima de 300 km/h e a unha velocidad media máxima de 209 km/h, ten unha potencia de 8.800 kW. Este tren AVE, con oito coches e dúas cabezas motrices e que transporta 329 viaxeiros, consume tanta electricidade, medida en kilovatios/hora, como unha cidade de 25.000 habitantes.

Con todo, o modelo de alta velocidade para Galicia non é tal porque, se realmente tivese os apeadeiros que se están a dicir, nunca acadará velocidades superiores aos 250 km/h que é cando podemos empezar a falar de altas velocidades.

Para acadar estas velocidades necesítase moito percorrido de aceleración para que o convoio alcance a alta velocidade e, por suposto, tamén para frenalo unha vez acadada as ditas velocidades.

Deficiencias do tren en Lugo

A rede ferroviaria de RENFE en Lugo caracterizase por ter os seguintes problemas:

a) As conexións co resto da Península son moi limitadas. Só quedan dous trens nocturnos: o Estrella Atlántico (que vai a Madrid) e o Estrella Galicia (que chega ata Barcelona). Os sábados non existe un tren que conecte Lugo coa Meseta.

b) Unha rede sen electrificar e sen doble vía.

c) Unha rede con pendentes pronunciadas; tódalas líñas contan con pendentes superiores ou iguais a 15 milésimas.

d) Unha rede salpicada por túneis e pasos a nivel.

e) Como consecuencia de todo o anterior, trátase dunha rede na que se desenvolven velocidades reducidas, con tramos nos que a velocidade máxima non supera os 80 km/h; todo isto penaliza os tempos de viaxe, facendo pouco atractiva a oferta de transporte de viaxeiros. A modo de exemplo, a velocidade comercial do servizo máis rápido entre A Coruña e Lugo é de 63 km/h. O servizo Lugo-Madrid emprega tres horas en saír de Galicia, cun cambio de máquina diésel a eléctrica en Monforte.

f) Unha rede especialmente sinuosa, incluso para a media peninsular, posto que inclúe aproximadamente o 40% das curvas de radio menor ou igual de 300 m e case o 20% das curvas de radio menor ou igual a 500 m de toda a rede de RENFE, sendo a súa lonxitude tan só o 7,2% do total.

Esquerda Unida considera demagóxica as promesas de PSOE, PP e BNG sobre un tren de alta velocidade que nunca chegará a Lugo; partidos que só se lembran do tren en campañas electorais mentres defenden un modelo desarrollista que con base en autovías e infraestructuras megalómanas que favorecen o crecemento do transporte privado fronte ao público. Incluso é unha incorrección denominar AVE á alta velocidade, cando é tan só unha marca comercial que nada ten que ver co que din proxectar.

PROPOSTAS

Considerando todo o anterior, Esquerda Unida propón:

- A construcción dunha liña ferroviaria Santiago de Compostela - Lugo - Ribadeo. Facilitaría o transporte colectivo reducindo enormemente o privado, permitiría unha ponte mái s pequena sobre o Miño, ademais do desenvolvemento turístico unindo os dous Patrimonios da Humanidade que hai en Galicia.

- Soterramento das vías na estación do tren.

- Iniciar o proceso de modernización do tren, electrificando a liña.

- Rexeitar o modelo de alta velocidade por ser elitista, insustentable e non vertebrador do país.

- Defender e apoiar as políticas e colectivos sociais que, coma nós, aposten por un ferrocarril público e social, seguro e sustentable.

- Aplicación das normas para que o transporte de mercadorías perigosas se realice por ferrocarril.

ENTREVISTA A ISABEL SÁNCHEZ

Luns 3 de marzo, a Cadena Ser entrevista á candidata de Esquerda Unida en directo no programa "Club de debate"

Horario: de 19:10 a 19:50

Isabel e Carlos Castro

HOXE ESTIVEMOS EN CHANTADA, NA FEIRA DO VIÑO

Hoxe repartimos programas en Chantada, onde se celebraba a Feira do Viño. Visitamos os pabellóns e postos da feira, participamos dun xantar de confraternidade e, como non, tamén degustamos o bo viño chantadino.